ભારતમાં મહિલાઓ પણ નાગા સાધુ બને છે. આ માટે તેમને વર્ષો સુધી અઘરી પરીક્ષાઓમાંથી પસાર થવું પડે છે, તેને નવો જન્મ માનવામાં આવે છે. ઘણા વર્ષોની પરીક્ષા પછી જ તે નાગા સાધુ બનવા માટે લાયક ગણાય છે. સ્ત્રીઓ આ કેવી રીતે કરે છે?
સામાન્ય રીતે સ્ત્રી નાગા સાધુઓનું જીવન પણ સંપૂર્ણ રીતે ભગવાનને સમર્પિત હોય છે. દિવસની શરૂઆત અને અંત બંને પૂજા સાથે થાય છે. સ્ત્રી નાગા સાધુઓએ તેમના કપાળ પર તિલક લગાવવાનું હોય છે. તેમને માત્ર એક જ કપડું પહેરવાની છૂટ છે, જે કેસરી રંગનું છે. નાગા સાધુ બનેલી નેપાળ કરતાં વધુ મહિલાઓ ભારત આવે છે. નાગા સાધુ બનતા પહેલા તેમને ઘણી કઠિન તપસ્યાઓ અને કસોટીઓમાંથી પસાર થવું પડે છે.
6 થી 12 વર્ષ સુધી બ્રહ્મચર્ય પાળવું પડે
નાગા સાધુ બનતા પહેલા મહિલાએ 6 થી 12 વર્ષ સુધી બ્રહ્મચર્ય પાળવું પડે છે. જ્યારે મહિલા આ કરવામાં સફળ થાય છે. પછી તેના ગુરુ તેને નાગા સાધુ બનવાની પરવાનગી આપે છે. આમાં માથું મુંડન કરવું, શરીર પર નારંગી અથવા લાલ રંગના કપડાં પહેરવા અને હથિયારો રાખવાનો સમાવેશ થાય છે. પરીક્ષા પ્રક્રિયા પૂર્ણ કર્યા પછી, સ્ત્રી નાગા “માતા” બની જાય છે. નાગા સાધુ બનાવતા પહેલા મહિલાના પાછલા જીવન વિશે માહિતી મેળવવામાં આવે છે જેથી જાણી શકાય કે તે સંપૂર્ણ રીતે ભગવાનને સમર્પિત છે કે નહીં અને તે નાગા સાધુ બનીને મુશ્કેલ સાધના પૂર્ણ કરી શકશે કે કેમ. તેમને પ્રથમ દસ વર્ષ માટે સખત તાલીમ પણ આપવામાં આવે છે.
નાગા સાધુ બનતી વખતે, સ્ત્રીએ સાબિત કરવું પડે છે કે તે સંપૂર્ણપણે ભગવાનને શરણે છે. અને હવે તેને સાંસારિક સુખમાં કોઈ લગાવ નથી. તેણીએ એ પણ વ્યક્ત કરવું પડશે કે તેણીને તેના પાછલા જીવન સાથે હવે કોઈ સંબંધ નથી અને તેણે પોતાની જાતને તમામ સંબંધો અને સંબંધોથી અલગ કરી દીધી છે. કોઈપણ લક્ઝરી અને સુવિધાઓ વિના આધ્યાત્મિક જીવનમાં પ્રવેશવા માટે પણ તૈયાર.
નાગા સાધુ બનતા પહેલા, સ્ત્રી સાધુએ તેનું પિંડ દાન કરવું પડે છે અને તેના પાછલા જીવનને છોડી દેવું પડે છે. પિંડ દાનનો અર્થ એ છે કે વ્યક્તિ સ્વીકારે છે કે તે જન્મથી જીવે છે તે જીવન સમાપ્ત થઈ ગયું છે. તેણીએ તે ઓળખ અને જીવનને સંપૂર્ણપણે છોડી દીધું છે. તેથી તે પિંડ દાનની પ્રક્રિયામાંથી પસાર થાય છે જે સામાન્ય રીતે ભારતીય સંસ્કૃતિ અને પરંપરાઓમાં મૃત્યુ પછી કરવામાં આવે છે. મહિલાઓને સાધુ બનાવવાની પ્રક્રિયા અખાડાઓના સર્વોચ્ચ અધિકારી આચાર્ય મહામંડલેશ્વર દ્વારા પૂર્ણ કરવામાં આવે છે. નાગા સાધ્વી પરંપરાએ યુરોપિયન મહિલાઓ સહિત વિદેશીઓને આકર્ષ્યા છે. નાગા સાધુ પાસે સનાતન ધર્મ અને વૈદિક પરંપરાઓનું રક્ષણ કરવાની જવાબદારી છે.
નાગા સાધુ બનતી વખતે મહિલાઓએ પહેલા પોતાના વાળ કપાવવા પડે છે, ત્યારબાદ નદીમાં પવિત્ર સ્નાન કરે છે. આ એક સામાન્ય મહિલામાંથી નાગા સાધુમાં તેના પરિવર્તનની પ્રક્રિયા છે. સ્ત્રી નાગા સાધુઓ કુંભ જેવા પ્રસંગોએ જ જાહેરમાં બહાર આવે છે. તે સમય દરમિયાન તેમને માત્ર એક લાંબો, સિલાઇ વગરનો કપડા પહેરવાની છૂટ છે. પુરૂષ અને સ્ત્રી નાગા સાધુઓ વચ્ચે આ જ મુખ્ય તફાવત છે. પુરૂષ નાગા સાધુ સંપૂર્ણપણે નગ્ન રહે છે, જ્યારે સ્ત્રી નાગા સાધુઓ તેમના શરીરને કેસરી રંગના કપડાથી ઢાંકી શકે છે. જો કે, જ્યારે તે અખાડામાં હોય ત્યારે પણ તે કપડાં વિના રહે છે.
તેણી કુંભમાં તેના જૂથ સાથે સ્નાન કરે છે. જો કે, સ્ત્રી નાગા સાધુઓ જ્યાં સ્નાન કરે છે ત્યાં પુરુષોને જવાની મનાઈ છે. આ સ્નાન પુરૂષ નાગા સાધુઓના શાહી સ્નાન પછી થાય છે. જ્યારે કુંભમાં શાહી શોભાયાત્રા નીકળે છે, ત્યારે તેમની પાછળ પુરૂષ નાગા સાધુઓનો સમૂહ હોય છે. સ્ત્રી નાગા સાધુઓને પણ પુરૂષ નાગા સાધુઓ જેટલું જ સન્માન મળે છે. તે નાગા સાધુઓ સાથે કુંભનું પવિત્ર સ્નાન પણ લે છે. સામાન્ય જીવનમાં તેમનું જીવન સાદગીથી ભરેલું છે. તે સાદો ખોરાક ખાય છે અને સામાન્ય રીતે જમીન પર સૂઈ જાય છે. આ માટે તે સાદી ચાદર અથવા સાદડીનો ઉપયોગ કરે છે.
